كاربرد زبانهاى ملى در چاپ اسكناس در ايران ضرورى است


سؤزوموز

☺ همانطور كه معلوم است و متاسفانه تاريخ رسمى خود مردم ايران را از آگاهى بدان محروم ساخته است٫ زبان تركى به همراه فارسى يكى از دو زبان رسمى دولتهاى تركى حاكم بر ايران بوده است. دو نماد بارز اين " رسميت" كاربرد زبان تركى به همراه زبان فارسى در مكاتبات ديپلماتيك خارجى (به عنوان مثال به نامه هاى تركى شاهان صفوى كه در همين سايت نيز بدانها لينك داده ام) و نيز در اسناد رسمى دولتى و در راس آنها پول (سكه و اسكناس) است.

قريب به تمام دولتهاى تركى حاكم بر ايران٫ زبان و عبارات تركى (با خط عربى و يا اويغورى) را در پولها (سكه ها)٫ مهرها٫ طغراها ٫ توقيعات ٫ فرمانها و نامه ها بكار برده اند. (توغراق٫ طغرا٫ توغرا٫ ويا تورا مهرى است كه بر فرمانهاى پادشاهان ترك زده مىشد و بدان رسميت مىداد). در اين سكه ها عبارت سؤزوموز (-سيوزمز) ويا بعضا سؤزوم (-سزم) به معنى "فرمان ما" هميشه ضرب مىشده است. مغولها٫ ايلخانى (هولاكويىها)٫ جلايرى (ايلكانى ها)٫ چوپانى٫ اينجويى (آل مظفر)٫ تيمورى (گوركانها و ميرانشاهها)٫ قاراقويونلوها (بهارلوها)٫ آغ قويونلو (بايندري)٫ صفوى (قزلباشها)٫ افشار و قاجارها در ميان اين دولتهاى تركى هستند. زبان تمام اين خاندانها و سلاله ها به جز گوركانى٫ تركى آذرى بوده است. (تورك لهجه لرى٫ ديجله اونيوئرسيته سى٫ ائييتيم فاكولته سى يايينلارى٫ نو. 1. فاهرييه ايپكچى اوغلو٫ دييارباكير٫ 1987)

بر اين سكه ها نام سلاطين ترك عمموما به زبان تركى (و به يكى از سه خط اويغورى٫ عربى وحتى چينى) نگاشته مىشده است. بر سكه هاى سلسله هاى ترك-مغولى اكثرا عباراتى مانند "قوتلوق بولسون" (به تركى امروزى "قوتلو اولسون"=مبارك باد) چاپ شده است. بر سكه هاى چنگيزخان عبارت تركى "قاآن العادل٫ چنگيز خانين يارليغى" (فرمان شاهنشاه عادل٫ چنگيز شاه) ديده مىشود. ("يارليق" به معنى "بويروق" و معادل "فرمان" فارسى و "امر" عربى است). نادر شاه افشار از شاهان با خودآگاهى ملى ترك در ايران است كه بالذات اقدام به چاپ پول به دو زبان فارسى و تركى (آذرى) كرده است. بر اسكناس چرمى وى عبارت "پوست شتر٫ حكم نادر٫ دئمه گؤتور" نوشته شده بود.

اساسا نام واحدهاى پول (عباسى٫ قران٫ ريال٫ ناصرى...) مانند خود تاريخ آن٫ محصول دول تركى ايران است. به عنوان مثال " تومان"٫ كه كلمه اى تركى و به معنى ده هزار٫ واحد نظامى٫ ايالت و غيره مىباشد. (برخىتومان را كه از زبان تركى وارد فارسى نيز شده است٫ از منشا چينى دانسته اند). نام نخستين اسكناس چاو-چاغ نيز كلمه اى تركى-مغولى به معنى اعلان و آگاهى است. (واژه "چاپ" كلمه اى تركى است كه احتمالا از اصل چيني « كااو”Cao “» ويا از «چهابه» هندى گرفته شده و در حدود اواخر قرن هفتم هجري به صورت ”چاو“ وارد زبان فارسي شده است. در زمان سلطنت گيخاتو- پادشاه مغول به تهيه پول كاغذي ”چاو“ به رسم چينيان اقدام و ”چاو“ به جاي زر و سيم رايج گرديد. دستگاهي براي تهيه ”چاو“ داير شد كه ”چاوخانه“ ناميده ميشد و براي اولين بار در تبريز به كار افتاد . لازم به ياد آورى است كه ادوات و صنعت چاپ نيز در عهد دولت تركى آذرى قاجار (زمان فتحعلى شاه قاجار) از انگلستان به ايران آورده شده و باز براى نخستين بار در تبريز نصب شده است.)

كاربرد دو زبان عمده رايج در ايران (تركى و فارسى) از طرف سلاطين و شاهان ترك٫ نشان از سعه صدر٫ مداراى قومى٫ حمايت بى طرفانه از زبان هاى ملى عمده كشور و البته واقع بينى در مورد تكثر ملى كشور كه براى هر دولتمردى لازم است مىباشد. يعنى همه آنچيزهايى كه ايران و مردم ايران در صده گذشته و هم اكنون نيز از بسيارى از آنها محروم بوده اند. كاربرد انحصارى زبان فارسى در چاپ پول و اسكناس از ابداعات استعمار انگليس در ايران است (توسط رژيم كودتاى پهلوى) و در تاريخ ايران سابقه ندارد. به همين سبب يكى از نشانه هاى پاكسازى ذهنيت و نظام به ارث مانده از استعمار در ايران ٫ كاربرد دوباره زبانهاى ملى ايرانى و در راس آنها زبان تركى در چاپ اسكناس مىباشد. علاوه بر آن من شخصا تا زمانيكه شاهد اسكناس هاى ايرانى كه در آنها زبانهاى عمده ملى ايران و بويژه تركى به تساوى حضور دارند نباشم٫ به بىطرفى قومى دولت٫ تساوى و برابرى واقعى مردم و اقوام ايرانى و پايان يافتن قوميت گرايى فارسى و نژادپرستى آريايى و ذهنيت استعمارى انگليس در ايران بديده شك خواهم نگريست.

گئرچه يه هو !!!!