Thursday, October 11, 2007




بوقا(بوغا/ بوکا/ بکا/ بقا/ بوقه )


واژة ترکی رایج در زبان مغولی به معنای گاو نر (اخته نشده ) که به صورت اسم خاص (مانند بوقا ] خان [ ) و یا در ترکیب اسامی خاص (مانند بوقا تیمور قرابوقا) به کار می رفته و از دیرباز وارد متون کهن فارسی نیز شده است (رشیدالدین فضل الله ج 3 واژه نامه ذیل «بوقا» قدری ذیل «بوغا» کاشغری ذیل «بقا» برای اطلاعات بیشتر واژه شناسی بوقا رجوع کنید به کلاوسون ص 312 ذیل «بوکا »). بوقا را نباید با واژة مغولی «بوغو » (گوزن ] نر قرمز [ کره اسب حیوان نر) اشتباه کرد (همانجا). در زبان مغولی به روحانیان دین شمن نیز بوغا (مترادف با «قام » در زبان ترکی ) به معنای جادوگر ـ پزشک ساحر ـ روحانی و کاهن می گفته اند (بیانی ج 1 ص 36ـ37 رشیدالدین فضل الله ج 3 واژه نامه ذیل «قام » «بوکو» «بوه » کاشغری ذیل «قام » ضمنا برای بغا به عنوان نام دارویی هندی که از زهرة گاو می گرفته اند رجوع کنید به کاشغری ذیل «بغا» قس ابوریحان بیرونی ص 171ـ172 «جاویزن » ] گاویژن [ معین ذیل «گاو دارو»).

گاو در افسانه ها و اسطوره های مذهبی و تاریخی تقدس ویژه ای داشته است (برای آفرینش گاو ] کیوثا [رجوع کنید به دمیری ج 1 ص 256 گاو یکتا آفریده رجوع کنید به بهار ج 1 ص 15 گاو برمایه رجوع کنید به رستگار فسائی ذیل «برمایه » گاو آپیس رجوع کنید به ویو ص 89ـ90). در تاریخ مغولان نیز گاو به نوعی مقدس بوده است در این مورد می توان به افسانه ای اشاره کرد که بر پایة آن «اشارتی از آسمان » در تأیید تموچین (بعدها چنگیزخان ) و تکذیب برادر خوانده اش جاموقه فرود آمد. در این افسانه چنین آمده است : ماده گاوی وحشی چادر جاموقه را از جا کند و خود او را شاخ زد و بر روی او نعره کشید و در پی آن نیز یک گاو نر وحشی تیرک زیرین چادر بزرگی را که در آنجا برپا شده بود از جا کند و پس از آن به آرامی درپی تموچین به راه افتاد ( تاریخ سری مغولان ص 52 همچنین برای افسانة اویغوری بوقاخان پسر تاتارخان که از درختی ] یا کوهی [ در قراقروم زاده شد رجوع کنید به ابوالغازی بهادرخان ص 11 رشیدالدین فضل الله ج 1 ص 128 جوینی ج 1 ص 40ـ41 قدری ج 1 ص XIII ).

بنابراین با توجه به تقدس افسانه ای قدرت و جنگجویی گاو نر (رجوع کنید به معین ذیل «گاو جنگی ») جایگاه بوغاها یا قام های شمنی تأیید شدن چنگیز از جانب آسمان توسط گاو و با در نظر گرفتن فراوانی کاربرد واژة بوقا در ترکیب نامهای بزرگان مغولی به نظر می رسد که افرادی از طبقات بالای جامعة مغول عنایت خاصی به گذاشتن این نام بر فرزندان خود داشته اند (قس دهخدا ذیل «اسب » که به منزلت اسب و کاربرد کلمة آن در نامهایی چون لهراسب و گرشاسب و... اشاره کرده است ). بدین منظور بوقا یا مستقلا به صورت اسم خاص گاهی به همراه صفتهایی چون «آق » (=سفید مانند آق بوقا) و «قرا» (=سیاه مانند قرابوقا) و یا به همراه اسامی خاص (مانند ایسن بوقا) به کار می رفته است (اقبال آشتیانی ص هیجده رشیدالدین فضل الله ج 3 واژه نامه ذیل «بوقا») همچنانکه ترکها نیز قهرمانان و سرداران نامی خود را به نام پرندگان تیزچنگ مانند طغرل (نوعی عقاب ) و سنقر (نوعی باز) و یا حیوانات پرقدرت و پرهیبت مانند ارسلان (شیر) و بوقا (گاونر) ملقب می کردند و برای برتر و بیشتر نشان دادن قدرت و مهابت آنان پیشوندهای وصفی از قبیل آق قرا قزل (سرخ ) و گوگ (کبود) را در مفاهیمی چون بزرگ عظیم قوی شکوهمند شریف و مقدس به آنها می افزودند (اقبال آشتیانی ص هیجده سی و نه ).

منابع : ابوالغازی بهـادرخان شجـرة ترک چاپ بارون دمـزون سن پطرزبورگ 1871 محمدبن احمد ابوریحان بیرونی کتاب الصیدنة فی الطب چاپ عباس زریاب تهران 1370 ش عباس اقبال آشتیانی تاریخ مغول : از حملة چنگیز تا تشکیل دولت تیموری تهران 1364 ش مهرداد بهار پژوهشی در اساطیر ایران ج 1 تهران 1362 ش شیرین بیانی دین و دولت در ایران عهد مغول تهران 1367ـ 1375 ش تاریخ سری مغول = یوان چائویی شه ] ترجمه از مغولی به فرانسوی توسط [ پل پلیو ترجمة ] فارسی از [ شیرین بیانی تهران 1350 ش عطاملک بن محمد جوینی کتاب تاریخ جهانگشای چاپ محمدبن عبدالوهاب قزوینی لیدن 1911ـ1937 چاپ افست تهران ] بی تا. [ محمدبن موسی دمیری حیاة الحیوان الکبری قاهره 1390/1970 چاپ افست قم 1364 ش علی اکبر دهخدا لغت نامه زیر نظر محمد معین تهران 1325ـ1359ش منصور رستگار فسائی فرهنگ نامهای شاهنامه تهران 1369ـ1370 ش رشیدالدین فضل الله جامع التواریخ چاپ محمد روشن و مصطفی موسوی تهران 1373 ش حسین کاظم قدری تورک لغتی ج 1 استانبول 1927 محمودبن حسین کاشغری نامها و صفتها و ضمیرها و پسوندهای دیوان لغات الترک ترجمه و تنظیم و ترتیب الفبائی محمددبیرسیاقی تهران 1375 ش محمد معین فرهنگ فارسی تهران 1371 ش ژ. ویو اساطیر مصر ترجمة ابوالقاسم اسماعیل پور تهران 1375 ش

Sir Gerard Clauson، An etymological dictionary of pre- thirteeth-century Turkish ، Oxford 1972.

/ حجت فخری /

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home